Het begin
Als je het Engelse plaatsje Frimley Green binnen rijdt, is er weinig bijzonders te zien. Het dorpje ongeveer 60 kilometer ten westen van Londen is typisch Engels, een pub, telefooncel, winkeltjes, hoofdstraat en kleine huisjes. Maar de trekpleister is the Lakeside Country club (tegenwoordig het Lakeside Leisure Complex). De legendarische Engelsman Bob Potter bouwde het in 1972, en sindsdien veranderde er weinig. Een golfbaan rond een meer, met een hotel, bars, restaurants en een groot evenementen complex. In 1986 begon hier het Wereldkampioenschap Darts, dat uitgroeide tot een fenomeen, en in de jaren 90, mede dankzij rookproducent Embassy, uitgroeide tot het jaarlijkse hoogtepunt voor dartfans. De eerste week van januari stond in ieders agenda. Zeker toen de Nederlanders de Britse overheersing aanviel en tenslotte overnam. Zelfs toen Phil Taylor zijn eigen bond oprichtte had het geen effect op de populariteit van het jaarlijks feestje.
Dartslegendes zijn er geboren
Eric Bristow, John Low, Phil Taylor, Keith Deller, Raymond van Barneveld, Steve Beaton en vele meer, die het toernooi kleur gaven en het darts op de kaart zetten. Niemand maakte zich druk om de verouderde accommodatie. Engelsen houden niet van veranderingen. De BBC glorieerde en kwam dagelijks met live uitzendingen en commentaren. The Lakeside was een begrip in de sportwereld, als de Super Bowl, Snooker in Sheffield en de World Series. Maar de sport evalueerde, het werd beter, sneller. De potten bier en sigaretten verdwenen van het podium, het recreatieve moest er af en vooral, er moest geld verdient worden. Veel geld.
De ommekeer
En dat begreep Barry Hearn van de PDC. De sluwe zakenman maakte van zijn bond een commerciële geldmachine en toen Van Barneveld de BDO verruilde om de strijd tegen Taylor aan te gaan verdwenen de topspelers, meer toernooien en een eigen WK, die van Purfleet naar Londen verhuisde. Met als gevolg, zakgeld voor de BDO spelers en de hoofdprijs voor de PDC. Ter illustratie afgelopen dinsdag nam Michael van Gerwen 500 duizend Britse ponden mee naar Vlijmen. Meer prijzengeld dan dat je het hele jaar bij de BDO kunt verdienen. En met de ommekeer verdween de Lakeside voor het grote publiek. Televisie zenders haakten af, de BDO werd de eerste divisie. The Lakeside incluis. Natuurlijk de sfeer, de entourage. Ik was er in 2011 om Jan Dekker tot de halve finale te volgen en was nog steeds onder de indruk van de hele entourage, de gemoedelijkheid, de potjes bier achter de schermen en vooral de liefde voor darts.
De liefde voor darts
Dat is de Lakeside anno 2019 nog steeds. En daarom houd ik ervan. Waar bij de PDC het allang niet meer gaat om naar darts te kijken, het is carnaval, bier drinken, tegen elkaar opzingen. Natuurlijk de goeden uitgesloten. Bij de Lakeside, wordt er bier gedronken, veel. Maar tijdens het darten kijk je. Je respecteert de spelers en juicht op het goede moment. Dat is nog steeds de charme, dat is misschien wel het ontroerende. Martin Adams, misschien wel de enige oudgediende, bleef altijd de BDO en de Lakeside trouw. Juist om bovenstaande reden. Hij snapt maar niet dat van Gerwen zich ergert als hij vrolijk op verlies staat. De beste moge winnen is zijn motto, hij geniet van deze sfeer. En dat is het kruispunt. Natuurlijk geniet ik van de vele toernooien van de PDC en verheug me op het WK in Alexandra Palace, ik zit gekluisterd voor de buis. Maar mis de sfeer van de Lakeside.
De toekomst
De BDO is er voor de darter en haar fans, oké het niveau is minder maar de strijd misschien wel meer. Geen excessen van de spelers zoals Price en Wade, daar houden de spelers zich verre van, respect voor elkaar staat hoog in het vaandel. Heel langzamerhand komen daar steeds meer mensen achter. Eurosport gaat het WK weer uitzenden, er is een eigen Youtube kanaal en het respect voor vrouwen darts maakt dat mensen zich weer gaan oriënteren op de Lakeside. Het is verbouwd al zal de brede zaal nooit verdwijnen, de zaal waar elke zichzelf respecterende darter gegooid wil hebben. Zelfs Raymond van Barneveld zal later tegen zijn kleinkinderen zeggen, dat het daar allemaal begon. De Lakeside, vergane glorie, ik weet het niet, maar het zal altijd een tempel blijven voor de dartfans en daarom houd ik van de Lakeside. Dan maar geen 110 gemiddeld. Ik vind 90 ook prima. Kortom, ik verheug me op het aankomende WK om met Martin Adams te spreken, moge de beste winnen.
Rik Hovingh
Rik Hovingh werkte jaren voor RTV Drenthe en deed eerder verslag van Lakeside.
Eén reactie
Waar ik mij wel behoorlijk aan stoorde was de kauwgummi kauwende Australiër. Dat vind ik écht niet kunnen. Verder vind ik de sfeer en het respect voor álle spelers bij de Lakeside altijd goéd.