Een week lang streden dames heren, jongens en meisjes om vier titels in de Lakeside Country Club in Frimley Green, Engeland. Na 74 wedstrijden kwamen er in totaal vier winnaars uit de bus. Twee daarvan belichten wij extra en vooruit, we doen er eentje bij. De grote verliezer van afgelopen week is ook bekend en het werd geen enkele speler of speelster.
Lange tijd was er een hoop onzekerheid: kon het WDF WK, ook bekend als het Lakeside World Championship of – nog in de goede oude tijd – de Embassy, wel doorgaan? Waar was het op televisie te zien? Werd het überhaupt wel op televisie vertoond?
Zelf deed ik al sinds april pogingen om bij mijn meerderen van Eurosport informatie los te weken over de uitzendrechten, ik had immers wel zin om me te storten op het geven van commentaar bij partijen van potentiële wereldtoppers als Andy Baetens en Beau Greaves. Dit najaar kreeg ik te horen dat Warner Bros Media haar handen had afgetrokken van de productie, waardoor ik sceptisch was voor dit evenement.
Opstartproblemen Lakeside
Niet voor het toernooi an sich, want ik weet dat Jacques Nieuwlaat en zijn compagnons als geen ander een event neer kunnen zetten wat voldoet aan alle verwachtingen van de klassieke dartliefhebber: darten, sfeer tussendoor, respect tijdens de wedstrijden en pure liefhebberij.
Wel voor hoe het in beeld gebracht zou worden. Mijn scepsis werd tot aan de kwartfinales een beetje ‘beloond’, hoe gek dat ook moge klinken. De walk-ons waren nauwelijks in beeld, het geluid evenmin, de combinatie van spotten en regie verliep niet geheel vlekkeloos en er waren nog meer kleinigheidjes die als aanmerking konden worden opgeschreven.
Vanaf de kwartfinales ging het los. Analyse en co-commentaar van Scott Mitchell – wat een verademing was het om net als tijdens sommige Modus Series-evenementen zijn stem te horen, walk-ons deftig in beeld en steeds minder schoonheidsfoutjes. Oké, nog steeds geen Raymond van Barneveld, Ted Hankey, Andy Fordham of Martin Adams, maar dat behoort op de Lakeside Country Club nou eenmaal tot het roemrijke verleden.
Uiteindelijk kwam de pur sang dartsliefhebber als eerste winnaar uit de bus. Geen promo’s, geen poespas, gewoon darten, scores callen en iedere wedstrijd een winnaar. Dat de sporadische commerciële onderbreking volledig werd ingesproken door Jacques, gaf juist een extra Lakeside-laagje aan dit klassieke toernooi.
Topfavorieten
Ook kregen we enorm spannende wedstrijden te zien. Niet zozeer bij de vrouwen, daar was het natuurlijk logisch dat Beau Greaves zonder ook maar een enkel moment in een hogere versnelling te spelen met sprekend gemak de titel zou gaan pakken. De gewenste suspense kregen we echter dubbel en dwars bij de heren.
Zelfs topfavoriet Andy Baetens moest zich meerdere keren uit benarde situaties redden. Gary Stone, die overigens zelf na het toernooi met een megatrieste Tweet kwam over dat hij het hele jaar beter speelde dan Baetens tijdens het WDF WK had gedaan – versla hem dan met je grote bek, bracht de Belgische nummer één van de plaatsingslijst soms aan het wankelen.
Ook Jonny Tata en Dennis Nilsson deden verwoede pogingen om de 34-jarige darter uit Aalst een pijnlijk verlies toe te dienen, maar Baetens had overal een antwoord op. Om vervolgens van de eindstrijd tegen Chris Landman een formaliteit en een heuse onemanshow te maken. Even daarvoor hadden ook Bradley van der Velden en Aurora Fochesato al het WK bij de jongens en meisjes gewonnen.
Landman had al zijn krachten en zijn ontsnappingen gedurende het toernooi al gebruikt. Een nagelbijter tegen uittredend wereldkampioen Neil Duff – die tot vervelens toe het publiek probeerde te gebruiken als hij eens na zes missers op een dubbel een zevende pijl wel raak gooide – werd gevolgd door een waanzinnige comeback tegen Jelle Klaasen.
De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik die totaal niet zag aankomen. Ik vind Klaasen niet alleen een (veel) betere speler, ook had ik gedacht dat zijn ervaring in Frimley Green van pas zou komen. Schijn bedroog, maar laten we eerlijk zijn: waarschijnlijk had Baetens nog wel een tandje bij kunnen schakelen tegen de Noord-Brabander.
Krankzinnig besluit
Daarmee kwam een eind aan een week lang dartplezier op Lakeside en kunnen we ons nu gaan richten op het Alexandra Palace in Londen, waar aankomende vrijdag het PDC WK start. Zonder Baetens en zonder Greaves, omdat Matthew Porter en zijn jaknikkers van de PDC hun trots niet aan de kant konden zetten en niet konden inschatten dat ze enkel maar baat (of baet) zouden kunnen hebben bij spelers die aan beide wereldkampioenschappen deelnemen.
De PDC kwam dan ook als grote verliezer uit de bus tijdens het WDF WK. Want qua regie was het echt allemaal niet minder dan wat er tijdens de iTV-toernooien gebeurt – dat het bombastisch rijke Sky Sports de boel allemaal beter voor elkaar heeft mag geen verrassing heten – en de familie Hearn loopt met deze beslissing twee potentiële PDC-toppers mis.
Zowel Baetens als Greaves hadden namelijk in de eerste ronde een grote horde gevormd voor hun tegenstander. Waarbij gezegd moet worden dat de Belg eerst zijn WDF-avontuur wilde afmaken voor zich op de PDC te storten, maar toch. Als Porter en consorten de WDF niet zo vroeg monddood hadden gemaakt, had Baetens wellicht toch een poging gedaan om ook tot in Alexandra Palace te raken.
Hoe mooi was het geweest als we bijvoorbeeld in de tweede ronde een Baetens vs. Huybrechts of Van den Bergh hadden gezien? Ik had Kim alweer op zijn flights zien bijten, aangezien ik denk dat de kersverse wereldkampioen bij de WDF hem van het bord had geveegd.
Tijd voor verandering
Na het PDC WK is het weer tijd voor de fameuze Q School. Dat betekent een week lang proberen een Tourkaart te winnen voor de komende twee jaar, waarbij de factoren loting en geluk een véél te grote rol spelen en de beste spelers niet altijd een Tour-kaart krijgen.
Terwijl dat volgens mij de bedoeling is van de PDC: de allerbeste darters op de Tour hebben. De Hearns hebben bijvoorbeeld ook de snookerwereld in hun portefeuille. Daar delen ze aan hetzij commercieel interessante spelers hetzij comebacks makende legendes zo af en toe een wildcard voor de World Snooker Tour uit. Het wordt tijd dat dit ook in de dartswereld gaat gebeuren.
Ja, dan krijgen we weer de discussie dat alle darters er zo hard voor werken om op de Tour te komen en allemaal bla, bla, calimeropraat en andere excuses. Het is heel simpel: ik werk hard, jij als lezer zult hard moeten werken om je door dit alle kanten op vliegende stukje proza te knokken en we werken allemaal hard in ons leven. Soms moeten we gewoon kunnen accepteren dat een ander beter is en daarom meer of betere kansen krijgt.
Wat mij betreft zouden Baetens en Greaves namelijk helemaal geen Q School moeten hoeven spelen om toe te treden tot de PDC Pro Tour. Baetens is namelijk goed genoeg om zich wekelijks met de besten ter wereld te meten. Immers: als Nathan Aspinall, Chris Dobey, Joe Cullen en Jonny Clayton majors kunnen winnen, dan hij ook. Greaves is niet alleen goed genoeg, maar vertegenwoordigt ook nog eens een onmeetbare potentiële commerciële waarde voor de PDC.
Dus PDC, get your shit together! Anders ben je volgend jaar rond deze tijd weer de grote verliezer nog voor jouw eigen machtige wereldkampioenschap weer begint. Rest mij nog te zeggen: it’s the most wonderful time of the year! Geniet van het ‘grote’ WK!
2 reacties
Mooie column en helemaal eens met wat je schrijft. Genoten van Lakeside. In mijn ogen veel beter geregeld dan de amateur BDO wk’s die we enkele jaren geleden hadden. Complimenten voor de organisatie van Lakeside zijn dan ook geheel op hun plek. En ja, het zou mooi zijn wanneer de PDC open zou staan om de winnaars van Lakeside toe te laten treden tot het officiële WK én ook een tourkaart als beloning mee zou geven. Laten we hopen dat ze voor een volgende keer óók tot dit inzicht komen.
Als Baetens en Greaves idd zo goed zijn dan mag plaatsen via Q-school ook geen probleem voor ze zijn. Heel goed dat de PDC geen cadeautjes weggeeft. Je moet je gewoon plaatsen dan mag je meedoen en anders niet. Dat is de essentie van (top)sport.